Osaka wordt ook wel eens de keuken van Japan genoemd. Zeer veel typische Japanse gerechten zijn ontstaan in Osaka. We zijn maandagnamiddag rustig aan naar Dotonbori gewandeld, een straat in Osaka die genoemd is naar het kanaal dat er parallel mee loopt. Dotonbori staat bekend in Japan voor zijn felle neonlichten en extravagante uithangborden.
In deze straat zijn er héél erg veel restaurantjes en ze proberen je stuk voor stuk naar binnen te lokken met hun indrukwekkende uithangborden. De straat was wel een stukje wandelen van het station dus hebben we het in stukjes moeten doen met rustpauzes. Het viel me op dat er veel meer fietsers waren dan in Tokyo. Toen we even een thee aan het drinken waren, viel het ons ook op dat de mensen hun fietsen gewoon op het voetpad parkeerden, en ze blijkbaar niet eens op slot deden. Toen we de fietsen beter inspecteerden bleek het dat ze zelfs geen slot hadden ! Dat zou in België toch niet werken denk ik. Het was ook vrij druk in Osaka, maar minder dan in Tokyo. Er lag ook iets meer afval op straat dan in Tokyo, en dat was ook iets wat me direct opviel. In Tokyo was alles brandschoon, terwijl er nergens een vuilbak te vinden was. In Osaka stonden er wel een paar vuilbakken maar die werden dus niet altijd benuttigd.
Eenmaal aangekomen in Dotonbori moesten we onze ogen de kost geven. De uithangborden waren echt fantastisch, direct als je de straat binnenwandeld zie je al een grote krab boven het eerste restaurantje hangen, en die bewoog zelfs !
We zijn eerst iets gaan drinken ergens, want het was weer erg lang wandelen. In dat cafétje had je uitzicht op het kanaal.
Ik was die dag van plan om nog een specialiteit uit Japan te proberen: okonomiyaki. Eigenlijk kan je dat het best omschrijven als een hartige pannenkoek. Dat was niet moeilijk te vinden in een straat vol restaurants !
De pannenkoek werd voor ons voorgebakken maar werd daarna op de hete plaat aan onze tafel gebracht, waardoor het ook wat krokanter werd. Onze variant bevatte vrij veel ingrediënten, zoals biefstuk, garnalen, ei, kaas, lente ui, ... We vonden het lekker en het vulde ook goed. Daarna zijn we terug gegaan, aangezien het nog een lang stuk was en ik nog steeds ziek en moe was. Op het hotel aangekomen keek ik op mijn gsm hoeveel km we gewandeld hadden: 8,7km ! Het meeste wat we hier al gewandeld hadden, geen wonder dat ik moe was, die ga ik voelen de komende dagen! Ik vond het spijtig dat we niet zo ver de straat in gegaan zijn, maar we hebben op z'n minst toch weer eens iets nieuws kunnen proeven en een deeltje van het indrukwekkende Dotonbori kunnen ontdekken.
